สามทุ่มสิบห้าเวลาเธอตาย (5)
สุดท้ายย้ายมาอยู่ที่นี่ ติดไฟสว่างๆ ทั้งห้องมันซะเลย ไม่อยากให้มีเงา…เฉพาะช่วงกลางคืนของอะไรที่ทำให้เกิดเงาสะท้อนเกรนหาอะไรไปปิดจนหมด กระจกห้องน้ำก็ถอดออกกระจกบานเลื่อนก็ติดฟิล์มฝ้ากับผ้าม่าน แม้กระทั่งหลังสามทุ่มโทรศัพท์ก็ไม่เล่น lynblue89 ขอเปลี่ยนเวลาทำงานเพื่อจะได้กลับเร็วขึ้นเผื่อฉุกเฉินจะได้ไม่ดึก จะลาออกก็ไม่ได้ เพราะต้องผ่อนคอนโดที่ซื้อไว้ เพื่อนที่ทำงานก็หาว่าใช้เส้นมีลับลมคมในอะไรกับหัวหน้ารึเปล่า ทุกวันนี้เครียดแสนเครียด อยากจะตายให้มันรู้แล้วรู้รอดก็สงสารแม่ อีกอย่าง ที่ทนอยู่ก็เพราะคนทรงบอกว่าวิญญาณนั้นจะไปสู่ภพอื่นเมื่อครบรอบ 1 ปีที่เธอเสียชีวิตหมั่นทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้เขาอย่าให้ขาด เกรนก็ทำเกือบทุกวัน นี่ก็ผ่านมา 11 เดือนกับอีก 25 วันแล้วนี่คงเป็นสาเหตุที่เด็กสาวมีแววสวยจัด กลับมาเป็นคนท่าทางอมโรคเช่นทุกวันนี้ เกือบ 1 ปีที่ผ่านมาใครจะรู้ว่าเธอเจออะไรมาบ้างเกรนยิ้มแห้งๆ เหมือนคนไม่มีจิตใจดูๆ ไปก็หลอนชอบกล“ชีวิตกลางวันเราก็ปกตินะ แต่กลางคืนหลังสามทุ่มสิบห้าเป็นต้นไปจะไม่ดูละคร ไม่เล่นมือถือ lynblue89 เข้านอนแต่หัวค่ำเพราะแบบนี้ไงเราถึงไม่อยากบอกแก และไม่อยากให้ขึ้นมาบนห้องตอนกลางคืน”…. พิโธ่! แล้วทำไมออเจ้าไม่บอกพี่กงๆ !? รุจคิดในใจ แต่ก็รู้ล่ะว่าถึงเกรนเล่าให้ฟังก็คงไม่เชื่ออยู่ดี ถ้าไม่เห็นด้วยตาและตอนนี้จะบอกว่าสงสารเพื่อนก็สงสาร แต่หากเรื่องที่เกรนพูดเป็นความจริง มีอย่างอื่นที่ต้องกังวลกว่า “แกบอกว่าหากเห็นวิญญาณผู้หญิงคนนั้นครบสามครั้งจะซวยเช็ดใช่มั้ย?” รุจถามหวาดๆเกรนพยักหน้าแล้วบอกว่าตัวเองเห็นมาแล้ว 2 ครั้ง พอเกรนเห็นเพื่อนเงียบไปเริ่มผิดสังเกตจึงถามว่าเป็นอะไรรุจค่อยๆ ชู 2 นิ้ว ไม่ใช่หมายถึงสู้ๆ แต่บอกว่าเห็น 2 ครั้งแล้ว หนึ่งคือในกระจก […]
Read More